Projectleider Ruth Driessen vertelt: ‘Een aantal jaren geleden zijn er een aantal ingrijpende stelselwijzigingen geweest. Zo werd de politie landelijk, de jeugdzorg juist decentraal en werd het Openbaar Ministerie (deels) gecentraliseerd. We zien hierdoor dat jongeren op latere leeftijd terechtkomen bij de Raad voor de Kinderbescherming en de Jeugdreclassering. Dat betekent dat - beginnend - delinquente jongeren steeds later in de justitiële jeugdstrafrechtketen komen.’ Een zorgelijke ontwikkeling stelt Ruth. ‘We merken in de praktijk dat jongeren niet goed in beeld zijn bij alle organisaties. Het is cruciaal dat partners uit het veiligheidsdomein en sociaal domein beter met elkaar samenwerken, zodat de jongeren tijdig de juiste hulp aangeboden krijgen en wegblijven uit de criminaliteit.’

'Grip op de keten'

Ruth vervolgt: ‘In de afgelopen maanden hebben we met alle partners uit de Jeugdstrafrechtketen om tafel gezeten. Denk aan Politie, Veilig Thuis Twente, het ROC, Voortgezet Onderwijs, Jongerenwerk, gemeenten én het Openbaar Ministerie. Deze gesprekken hebben geleid tot het inzicht dat vroegsignalering niet op zichzelf staat. Dat wisten we natuurlijk wel, maar nu hebben we meer grip op waar de knelpunten zitten en hoe de aansluiting lokaal, regionaal en bovenregionaal moet zijn.’

Twentse visie op de jeugdstrafrechtketen

In april start Ruth (en collega’s) met het opstellen van een Twentse visie op de jeugdstrafrechtketen. ‘Als die visie er is, kunnen we verder met het vervolg op het project vroegsignalering. Door de visie als basis te nemen, komen we tot een betere opdrachtformulering. In juni rond ik het project vanuit de ontwikkeltafel af en borgen we het op de juiste plek. Zowel vanuit veiligheid- als jeugdzorgkant.’