Dit soort ‘live-events’ gebeuren en is de weerbarstige praktijk. Het kan alles overhoophalen waar je - als professional - jarenlang aan hebt gewerkt. ‘We moeten daarom veel meer integraal samenwerken tussen onderwijs, zorg, gemeente én vrije tijd.’ stelt Ans Hilberink, directeur van het Samenwerkingsverband 2302 (Twente Oost) en actief betrokken bij de Ontwikkeltafels.
Ans: ‘Kinderen ontwikkelen zich niet alleen op school. De leefwereld van een kind is groter dan dat. Wij - volwassenen - delen het leven van kinderen op in onderwijs, zorg en vrije tijd. Vanuit het kind gezien zit daar geen scheiding tussen. Het loopt allemaal door elkaar. Die scheidingen hebben wíj́ bedacht, omdat het door andere wetten is geregeld en door andere geldstromen wordt gefinancierd. Ik geloof er heel erg in dat ‘hoe meer je de scheidslijnen doorlaatbaar maakt, hoe beter het is’. Dit neemt niet weg dat het onderwijs een grote plaats inneemt in het leven van kinderen. Daarom is school dé plek om in een vroegtijdig stadium te signaleren en problemen op te lossen of te beperken. En dat kan alleen door écht samen te werken op alle domeinen.’
Kracht van Twente: niet wachten, maar gewoon starten!
Ans vervolgt: ‘In Twente hebben we al mooie stappen gezet in het organisatie-overstijgend denken en samenwerken. Ik denk bijvoorbeeld aan het project ‘schoolaanwezigheid’. Door te focussen op aanwezigheid in plaats van verzuim, ontwikkelen we een andere mindset. Om deze visie te kunnen omarmen zijn alle partijen nodig. Niet alleen onderwijs, ook Jeugdzorg, GGZ én Leerplicht. Niet alleen het primair onderwijs, ook het voortgezet onderwijs en MBO. Het is een hele andere kijk op het omgaan met verzuim van leerlingen. Het is een groot veranderproces. Dat duurt jaren om volledig te implementeren. Ook hebben we nog steeds te maken met de leerplichtwet. Die wet gaat uit van andere richtlijnen. Op landelijk niveau verdiepen ze zich ook in deze visie. Wellicht leidt in het in de toekomst tot een wetswijziging. Maar daar wachten we niet op. Dat is de kracht van Twente: gewoon starten met alle partijen!’
‘Toch gaat het vaak over geld’
Ans vervolgt: ‘Tijdens gesprekken met bestuurders en managers merk je dat iedereen bereid is om samen te werken. Iedereen wil het beste voor het kind. Toch gaat het ook vaak over geld. ‘Mooi, die gezamenlijke aanpak voor Sam, maar wie gaat dat betalen?’ Dat frappeert me. Als we samen bepalen dat deze aanpak het beste is voor het kind en het gezin, dan hoort daar een ‘prijskaartje’ bij. Ik neem als voorbeeld een meisje van 8 jaar, op één van onze Speciaal Onderwijs scholen. Op school gaat het niet goed met haar. De eisen die vanuit school worden gesteld, zijn - op dit moment - te hoog voor haar. Op de BSO gaat het juist heel goed. Haar ouders en de professionals zijn het erover eens, dat ze wat vaker - onder schooltijd - naar de BSO gaat en even niet naar school. Daar zit direct het probleem. Want: ‘wie gaat dat betalen’? De BSO wordt - normaal gesproken - door de gemeente gefinancierd, maar ze zit er nu onder schooltijd. We besloten om het 50/50 te betalen. Het verbaast me dat ’financiën’ bij elk vraagstuk opnieuw een discussie is. Door de Ontwikkeltafels hebben we gezien dat het anders kan, als er gezamenlijke financiering is. Vraagstukken lossen zich veel sneller en laagdrempeliger op. We zijn nu met elkaar in gesprek hoe we dit in de toekomst kunnen aanpakken. Denk bijvoorbeeld aan een gezamenlijke pot, waar we dit soort situaties uit kunnen betalen. De discussie moet gaan over de inhoud en niet over geld.’
Alles komt samen in het ‘Ondersteuningsplan’
‘Als Samenwerkingsverband zijn we verplicht om één keer in de vier jaar een nieuw Ondersteuningsplan op te stellen, waarin de ambities voor de komende vier jaar staan. Dit jaar is dat het momentum. Dit valt mooi samen met de afronding van de ontwikkeltafels,’ vertelt Ans enthousiast. ‘We nemen de implementatie van succesvolle pilots op in ons Ondersteuningsplan. Ook leggen we de verbinding met de Twentse Regiovisie Jeugdhulp. Het is een mooi natuurlijk proces, waarin alles samenkomt. Wij kunnen een paar jaar vooruit met de verdere ontwikkeling en implementatie van de opbrengsten.’
Samenwerking blijft
Tot slot pleit Ans voor het voortzetten van de samenwerking tussen Onderwijs, zorg en gemeente. ‘We blijven periodiek bij elkaar komen. Ook na juni 2022, als de Ontwikkeltafel is gestopt. Op bestuurlijk én uitvoerend niveau. Deze zorgvuldig opgebouwde samenwerking laten we niet meer los!’